Metoda Lizzi
Metoda Lizzi jest obecnie najczęściej stosowaną metodą. Nośność buławy jest wyznaczana według równania:
gdzie: | d | - | średnica buławy |
l | - | długość buławy | |
τm | - | średnie tarcie graniczne na pobocznicy buławy | |
J | - | współczynnik uwzględniający wpływ wielkości otworu |
Współczynnik J uwzględnia wpływ średnicy otworu wiertniczego - jego wartość mieści się w zakresie od 1,0 dla otworów o średnicy 100 mm i mniejszej, do 0,8 dla otworów o średnicy 200 mm i większej.
Średnią wartość granicznego tarcia na pobocznicy buławy mikropala można znaleźć w literaturze. W pomocy dostępne są cztery tabele z wartościami referencyjnymi granicznego tarcia na pobocznicy. Pierwsza tabela została opracowana przez autorów programu na podstawie różnych źródeł literaturowych, druga zawiera wartości τm według DIN 4128, trzecia zawiera wartości podane w normie czeskiej CSN 73 1004 w Załączniku S.2, natomiast czwarta tabela przedstawia wartości opublikowane przez Klein’a i Mišov’a (Inženýrskie stavby, 1984). Ostatnia tabela zawiera zmierzone wartości tarcia na pobocznicy buław kotew, dla różnych rodzajów gruntu, średnic buławy oraz liczby iniekcji, itp. - stosowanie tej tabeli pozwala uzyskać stosunkowo realistyczne wyniki.
Literatura:
Lizzi, F. (1982). "The pali radice (root piles)". Symposium on soil and rockimprovement techniques including geotextiles, reinforced earth and modern pilingmethods, Bangkok, D-3.