Metoda NAVFAC DM7 (SPT)
Osiadanie fundamentów bezpośrednich z wykorzystaniem sondowań SPT według NAVFAC DM7 wyznacza się na podstawie następującego wzoru:
gdzie: | s | - | osiadanie fundamentu bezpośredniego |
C | - | współczynnik szerokości fundamentu | |
σ | - | naprężenie w podstawie fundamentu | |
Kv | - | moduł reakcji podłoża | |
b | - | szerokość fundamentu | |
Cw | - | współczynnik wpływu ZWG |
Wzór został wyprowadzony w jednostkach angielskich [tsf, tcf, ft] - program liczy automatycznie w jednostkach wykorzystywanych w programie.
Współczynnik szerokości fundamentu C wyznaczany jest w sposób następujący:
b < 20 ft -> C = 4
b > 40 ft -> C = 2
Wartości pośrednie C są interpolowane.
Współczynnik wpływu ZWG Cw wyznaczany jest w sposób następujący:
Jeśli ZWG położone jest pomiędzy powierzchnią terenu, a głębokością 1,5*bef poniżej poziomu posadowienia:
Jeśli ZWG położone jest na głębokości większej niż 1,5*bef poniżej poziomu posadowienia:
gdzie: | hGWT | - | zagłębienie poziomu wody gruntowej poniżej powierzchni terenu |
d | - | głębokość posadowienia fundamentu |
Moduł reakcji podłoża Kv zależy od stopnia zagęszczenia ID:
Wyznaczanie modułu Kv (Navfac, 1982)
Stopień zagęszczenia ID określany jest w sposób następujący:
σzp ≤ 1,5 [ksf]:
σzp > 1,5 [ksf]:
gdzie: | N | - | nieskorygowana liczba uderzeń na głębokości b/2 poniżej poziomu posadowienia |
σzp | - | naprężenie geostatyczne na głębokości b/2 poniżej poziomu posadowienia |
Wzór został wyprowadzony w jednostkach angielskich [ksf] - program liczy automatycznie w jednostkach wykorzystywanych w programie.
Literatura:
Navfac, 1982