Online Hilfe

Osłabienie i wzmocnienie

Standardowe sformułowanie modelu Druckera-Pragera i modyfikowanego modelu Mohra-Coulomba zakłada sprężyste sztywno-plastyczne zachowanie gruntu, podczas gdy parametry wytrzymałościowe gruntu c i φ pozostają stałe w trakcie obliczeń. Rozszerzona wersja obydwu modeli (włączone funkcje zaawansowanye programu) umożliwia rozwinięcie tych parametrów w postaci funkcji odpowiadającego im plastycznego odkształcenia dewiatorowego:

Zakładana, odcinkami liniowa, zmienność parametrów wytrzymałościowych pokazana jest na Rysunku.

Wielo-liniowe prawo wzmocnienia-osłabienia: zależność a) spójności oraz b) kąta tarcia wewnętrznego od ekwiwalentnego dewiatorowego odkształcenia plastycznego E_d^pl

Kąt dylatancji ψ może być przyjęty jako stały, lub liczony w funkcji kąta tarcia wewnętrznego  φ  zgodnie z teorią dylatancji Rowesa:

gdzie φ_cv oznacza kąt tarcia wewnętrznego przy stałej objętości zgodnej z krytycznym stanem gruntu (stan, w którym grunt ulega deformacji przy zerowych plastycznych odkształceniach objętościowych). Aby zapobiec nieskończonemu wzrostowi wartości kąta dylatancji (wzrost plastycznych odkształceń objętościowych wynikających z rozciągania) musi on zostać ograniczony, np. zależnie od wartości maksymalnego wskaźnika porowatości e_max, która jest akceptowalna do przyjęcia dla danego materiału. Teoria dylatancji Rowesa wymaga zdefiniowania następujących parametrów:

Bieżący wskaźnik porowatości e można wyrazić za pomocą bieżącego odkształcenia objętościowego ε_v i wartości początkowego wskaźnika porowatości e₀ jako:

Gdy bieżący wskaźnik porowatości e przekracza wartość maksymalnego wskaźnika porowatości e_max, to wartość kąta ψ ustawiana jest na 0.